พระราชาภิรมย์ มีนามเดิมว่า แจ่ม เกิดที่บ้านเกาะ จังหวัดสมุทรปราการ เมื่อวันจันทร์ที่ 26 มีนาคม จ.ศ. 1228 (นับแบบปัจจุบันตรงกับ พ.ศ. 2409) เป็นบุตรของนายแย้มและนางจันทร์[2] เมื่ออายุได้ 19 ปี จึงมาบวชเป็นสามเณรอยู่วัดจักรวรรดิราชาวาสวรมหาวิหาร ศึกษาพระปริยัติธรรมในสำนักพระมหายิ้ม จนอายุครบอปสมบทในปีจอ พ.ศ. 2429 จึงกลับไปอุปสมบทที่วัดกลางวรวิหาร จังหวัดสมุทรปราการ โดยมีพระธรรมไตรโลกาจารย์ (แสง ปญฺญาทีโป) เป็นพระอุปัชฌาย์ แล้วย้ายมาอยู่วัดราชบุรณราชวรวิหาร ศึกษาในสำนักพระอุปัชฌาย์บ้าง สำนักพระยาธรรมปรีชา (บุญ) บ้าง

ปีขาล พ.ศ. 2433 เข้าแปลพระปริยัติธรรมที่วัดพระศรีรัตนศาสดาราม สอบได้เปรียญธรรม 3 ประโยค และเข้าสอบอีกครั้งในปีมะแม พ.ศ. 2438 ได้เปรียญธรรม 6 ประโยค[3]

พระราชาภิรมย์ถึงแก่กรรมในปี พ.ศ. 2499 สิริอายุได้ 90 ปี ได้รับพระราชทานเพลิงศพที่เมรุวัดกลาง ในวันอาทิตย์ที่ 29 เมษายน พ.ศ. 2499[4]